در روایت هست که: «وَ مَن عَبَدَ اَللَّهَ عَلَى مِيزَانِ اَلخَوفِ وَ اَلرَّجَاء»؛ کسی که این دو میزان و این دو بال برای پرواز را داشته باشد و فقط خوفی یا رجائی نباشد؛ «لا يَضِلُّ»؛ دیگر گمراه نمیشود. کسی که فقط خوف یا فقط رجاء دارد منقطع میشود. چون غرور، منیّت و تکبر او را میگیرد. اسب غرور همه را زمین میزند. ولی کسی که هر دو را دارد تا میخواهد یأس بگیردش میرود دنبال رجاء. تا میخواهد رجاء و غرور او را بگیرد خودش را میترساند. لذا گمراهی ندارد. «وَ يَصِلُ إِلَى مَأمُولِه»؛ حتماً به آرزویش میرسد.