عرفا چهار مرحله را طی می‌کنند. سفر اول
غلبه بر نفْس است. نفْس شیطان اکبر است. باید تسلیم خدا بشود. «إنَّ شَیطانی أسلَمَ بِیَدی». از رسول خدا سؤال شد آیا در وجود شما شیطان موجود است؟ فرمودند: آری، ولی شیطان من به
دست من رام شده و تسلیم اوامر من گردیده.
سفر دوم آن است که در اسماء و صفات خدا سیر می‌کنند. این طولانی‌ترین سفر است. در سفر دوم به فیض اقدس خدا، عین ثابت شما را وسیع می‌کند. وقتی در اسماء و صفات علم پیدا کردید، عین ثابت وسیع می‌شود؛ ظرفیت و صلاحیت پیدا می‌کنید. ما در سفر دوم معمولاً قهر می‌کنیم و می‌گوییم خدایا چرا من را اینقدر معطل می‌کنی؟! تا کِی گریه کنم؟ تا کِی ذکر بگویم؟ تا کِی نماز شب بخوانم؟ ما معمولاً زودرنج هستیم. ولی نباید ترسید. انسان هرچه بیشتر در سفر دوم بماند مقامش بالاتر می‌رود.